Psia komunikacja objawia się w zróżnicowanych formach. Psy używają pewnych ruchów ciała i części ciała, a także innych wokalizacji, aby wysłać sygnały do innych psów, zwierząt i ludzi. Jest wiele podstawowych dróg komunikacji. Są nimi ruszanie uszami, oczami i ,,brwiami", ustami, głową, ogonem i całym ciałem, tak samo jak szczekanie, warczenie, skomlenie i pojękiwanie, a także wycie.
Interpretacja zwierzęcej mowy ciała
Badania wykazują, że komunikacja zwierząt jest o wiele bardziej skomplikowana niż kiedyś sądzono. Te same gesty, ruchy i zachowania mogą mieć wiele różnych znaczeń w zależności od kontekstu i innych zachowań. Tak więc generalizacje w stylu ,,X znaczy Y" są często, ale nie zawsze prawidłowe. Na przykład, nawet proste machnięcie ogonem może (w zależności od kontekstu) przekazywać wiele znaczeń takich jak:
- Podniecenie
- Niechęć
- Chęć do zabawy
- Zadowolenie
- Szczęście
- Dominacja
- Agresja
- Niepokój
- Pytanie innego zwierzęcia lub człowieka o jego zamiary
- Zapoznanie i ocena charakteru spotkania z innym zwierzęciem
- Zapewnienie/uspokojenie (,,Mam nadzieję na przyjazną atmosferę")
- Niepewność
- Strach
- Uległość (przy zaniepokojeniu spowodowanym bardziej dominującym zwierzęciem)
- Kompletna Uległość
W kombinacji z inną mową ciała, w specyficznym kontekście, wiele gestów, takich jak ziewanie, kierunek patrzenia i tak dalej, przekazuje różne znaczenia. Dyszenie może znaczyć ,,jest za gorąco", ale może także znaczyć emocjonalny niepokój lub zadowolenie. Stwierdzenie, że poszczególne czynności ,,coś znaczą" powinno być interpretowane jako ,,często coś znaczą". Tak jak i ludzie mogą się uśmiechać, tulić lub stać w szczególny sposób z wielu różnych powodów, tak samo i psy używają tych samych gestów do wyrażenia różnych rzeczy.
Dominacja i uległość
Jednym z najbardziej typowych sposobów komunikacji między psami, a także ich przekazywania informacji ludziom, jest okazywanie dominacji albo uległości. Większość psów i ich dzikich braci żyje w grupach lub stadach ze ściśle ustaloną hierarchią. Pies zwykle ulega innemu psu, który jest bardziej dominujący. Jest niezliczona ilość możliwości okazywania przez psy ich uległości zależnych od sytuacji, położenia społecznego psa, a także osobowości każdego psa. Psy dominujące są bardziej pewne siebie, podczas gdy psy ulegające są bardziej niepewne siebie. Obie te cechy są wykazywane prawie w każdym sygnale komunikacyjnym, jaki daje pies.
Ogon
To jak wysoko pies trzyma swój ogon w porównaniu z tym, jaki jest naturalny sposób trzymania ogona przez psy, może sugerować nastrój i/lub jego rangę. Im wyżej ogon jest trzymany, tym bardziej dominujący/pewien siebie jest pies; im ogon jest trzymany niżej tym bardziej pies jest uległy/niepewny siebie. Ogon trzymany prosto w górę, albo nawet lekko skrzywiony nad grzbietem, wskazuje na to, że pies jest bardzo dominujący. Jeśli sierść na ogonie jest najeżona, pies mówi, że jest gotowy i że jest w stanie bronić swojej pozycji.
Wolne, niezbyt zamaszyste machanie ogonem oznacza, że pies próbuje się czegoś dowiedzieć o osobnikach znajdujących się w pobliżu. Pies chce wiedzieć, czy obserwowany inny pies lub człowiek jest przyjazny i chce się upewnić, czego się od niego oczekuje.
Zamaszyste, szybkie machanie ogonem jest znakiem szczęścia i ekscytacji psa. Jeśli machanie jest na tyle silne, aby ogon obijał się o biodra psa, przekazywana wiadomość informuje o pewnym rodzaju uległości, która jest okazywana komuś, kogo pies uważa za przywódcę grupy.
Psy z obciętym ogonem, na przykład Dobermany, mają tendencję do problemów z komunikacją z innymi psami, jako że jego ruchy ogonem są ekstremalnie trudne do odgadnięcia.
Uszy
Pozycja uszu odzwierciedla poziom uwagi psa, a także jego reakcję na sytuację albo inne zwierzę. Podniesione uszy znaczą, że pies wykazuje dużą uwagę, podczas gdy opuszczone uszy sugerują jego negatywną, zazwyczaj nawet pełną bojaźni reakcję. Psy z opadającymi naturalnie uszami nie mogą zbyt dobrze używać tych sygnałów, jako że sygnały te wpierw zostały rozwinięte u wilków, których uszy są naturalnie sterczące. Psy rodzaju wilków, kiedy są zadowolone i szczęśliwe, trzymają uszy w pozycji horyzontalnej ku przodowi, co zostało zdefiniowane jak ,,Wilczy Uśmiech".
Pysk
Wyraz, jaki maluje się na psim pysku, może przekazywać informację o tym, w jakim nastroju znajduje się pies. Kiedy pies chce zostać sam, może ziewać (chociaż ziewanie może też oznaczać, że pies jest śpiący, zakłopotany lub zestresowany) lub zacząć się oblizywać bez występowania w pobliżu jakiegokolwiek do jedzenia. Kiedy pies jest szczęśliwy lub chce się bawić, może dyszeć, przykrywając zęby i okazując coś co czasami wygląda na wyraz szczęścia (niektórym obserwatorom może się to kojarzyć z uśmiechem), może też trzymać pysk otwarty. Wyraz pyska, który sugeruje agresję, zawiera warczenie z wargami cofniętymi tak, aby ukazać zęby. Niektóre psy jednak używają tej ,,miny" w trakcie zabawy.
Ważnym jest aby, patrzeć na całe ciało psa, a nie tylko na pysk lub ogon, zanim zadecyduje się co pies stara się nam powiedzieć. To, co z początku wydaje się zabawą, może być tak naprawdę zaproszeniem do zabawy; i na odwrót.
Oczy i brwi
Podczas gdy psy nie mają w zasadzie właściwych brwi, mają widoczny pomiędzy oczami grzebień, a niektóre rasy, takie jak Rottweiler, czy Owczarek Niemiecki, mają tam ubarwione łaty. Ruch psią brwią zazwyczaj wyraża podobne emocje do tych, jakie niesie ze sobą ruch ludzkiej brwi. Podniesione brwi sugerują zainteresowanie, a opuszczone zakłopotanie lub łagodny gniew, jedna podniesiona brew natomiast oznacza oszołomienie. Przymrużone oczy u psa tłumaczy się tak samo jak i u człowieka, jako wyraz podejrzliwości lub gniewu.
Łapy i nogi
Chociaż pies nie może operować swoimi łapami tak jak człowiek dłońmi, może ich używać nóg jako droga komunikacji. Pies może stąpać z nogi na nogę, na zmianę z lewej przedniej na prawą przednią, podczas gdy tylne nogi pozostają stabilne. Dzieje się tak, gdy pies jest podekscytowany, potrzebuje czegoś, lub chce zwrócić na siebie uwagę swojego właściciela. Pointery mają w zwyczaju unoszenia jednej nogi w górę, kiedy zwęszą w pobliży zwierzynę łowną. Takie zachowanie nie musi być rodzajem komunikacji w takim stopniu jak zastygnicie w pół-kroku, gdy naturalny instynkt psa mówi mu, że należy pozostać w bezruchu. Jest także zwyczajnym, że psy poklepują łapą lub drapią rzecz, którą chcą dostać. Wiele psów jest tresowanych tak, aby naśladować ludzki zwyczaj podawania obie dłoni, podając łapę człowiekowi, który wpierw wyciągnął swą rękę.
Głowa
Psia zdolność do okazywania min pyskiem nie jest tak klarowna jak ludzka zdolność robienia min. Jednakże psy mogą marszczyć lub wygładzać czoło, aby okazać zmieszanie lub determinację. Kiedy są zmieszane lub ciekawe podnoszą zazwyczaj powieki i przekrzywiają głowę na jedną stronę.
Oczy psa rozszerzają się, kiedy ten ma ochotę na zabawę. Niektóre psy mrużą oczy kiedy są nagradzane. Kiedy są przestraszone natomiast, ich źrenice się rozszerzają. Większość psów unika kontaktu wzrokowego po to, aby uniknąć konfrontacji. Ale kiedy są złe, lub kiedy przygotowują się do samoobrony, ich oczy zwężą się i będą śledzić dokładnie każdy ruch wroga. Kiedy obcy pies okazuje agresję, lepiej jest nie patrzeć mu prosto w oczy, ponieważ może to odebrać jako wyzwanie.
Niezestresowany pies o typowej postawie wywiesza język z pyska. Kiedy pies błaga o coś, albo kiedy jest szczególnie szczęśliwy, może ściągnąć wargi do tyłu, co będzie przypominać uśmiech. Ten pseudo-uśmiech jest normalnie okazywany tylko przy interakcji z człowiekiem i prawdopodobnie jest to zachowanie nauczone od człowieka. Pies pokazujący mocno zaciśnięte zęby i zmarszczony nos najprawdopodobniej ma zamiar zaatakować, jeśli będzie dalej prowokowany.
Psy mają doskonały słuch i potrafią układać uszy tak, aby jak najlepiej usłyszeć poszczególne dźwięki. Psy zazwyczaj podnoszą uszy, gdy bacznie słuchają i stosują się do komend. Kiedy uszy psa są ściągnięte do tyłu, może to być oznaka uległości lub strachu.
Szczekanie
Psy szczekają z wielu powodów, takich jak spostrzeżenie intruza (człowieka, psa lub innego zwierzęcia) naruszającego ich terytorium, oraz jego identyfikacja. Psy szczekają również gdy słyszą niezwykłe lub nierozpoznawalne dla nich głosy, kiedy widzą coś, co nie wydaje im się być na miejscu, albo kiedy się bawią. Szczekanie oznacza również okazywanie emocji i odczuć takich jak samotność, strach, podejrzliwość, stres i przyjemność. Szczekanie oznaczające zabawę lub przyjemność jest często krótkie i ostre, na przykład wtedy, gdy pies próbuje zachęcić jakąś osobę lub innego psa do wspólnej zabawy.
Psy generalnie starają się unikać konfliktów. Wydawane przez nie odgłosy są częścią komunikacji z innymi psami lub oznaczają doświadczanie krzywdy lub też bycie w nastroju do zabawy.
Szczekanie spokojnego lub zestresowanego psa jest przenikliwe, atonalne i powtarzające się (przeważnie staje się coraz bardziej przenikliwe, gdy pies jest coraz bardziej rozdrażniony). Na przykład pies zostawiony sam w domu i odczuwający niepokój z powodu separacji może szczekać w taki właśnie sposób.
Niektóre badania sugerują, że psy szczekają na różne sposoby zależnie od zwierząt, które są tego celem, włączając w to psy, lisy, ludzi i koty.
Warczenie
Warczenie może być używane do straszenia, zaproszenia do wspólnej zabawy lub do okazania dominacji. Warczenie powinno być obserwowane ze szczególną uwagą, ponieważ może wskazywać na dominację lub agresję. Miękkie, spokojne warczenie często sugeruje agresję; pies może być straszony i prowokowany do ataku. Intensywne warczenie, bez pokazywania zębów, może wskazywać na to, że pies ma chęć do zabawy. Zawsze należy rozważać kontekst warczenia i ćwiczyć uwagę.
Pojękiwanie i skomlenie
Psy pojękują i skomlą, aby okazać że odczuwają ból lub są przestraszone, ale także kiedy są podekscytowane, na przykład kiedy witają się z innym psem, odczuwają niechęć w stosunku do gróźb lub wyjścia na spacer. Niektóre psy mogą używać skomlenia jako środek do zwrócenia na siebie uwagi.
Wycie
Wycie zapewni dalekosiężną komunikację z innymi psami lub właścicielem. Wycie może być używane do zlokalizowania innego członka stada, do odstraszenia obcych lub do zwołania stada na polowanie. Czasami wycie psa jest odpowiedzią na przenikliwe lub głośne dźwięki, takie jak alarmy, syreny, muzyka lub śpiewanie. W Rosji wyjący pies jest uważany za zły znak; wierzy się, że wyjący pies zwęszył czyjąś śmierć w najbliższej okolicy. Czasami psy wyją słysząc trąbienie pociągu lub syrenę alarmową. Szczególnie to drugie jest źródłem czarnego humoru wśród właścicieli psów.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz